[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ką, a nie z jego powodu.
Wydawał mi się bardzo mały.
I chyba nie płakał. Natalie szukała wzrokiem
zaprzeczenia w oczach koleżanek.
Nie przesądzajmy faktów stwierdziła Kate.
Masz rację, ale chciałabym, żeby oboje byli
zdrowi. Tak długo czekali na to wydarzenie, żebyłoby
to strasznym okrucieństwem ze strony losu, gdyby im
się nie udało. Natalie głęboko westchnęła.
Czy wiadomo, jak ma się ten mały z problemami
z oddychaniem? zapytała Melissa, gdy sprzątały salę.
Z synkiem pacjentki, która urodziła w karetce?
W zeszłym tygodniu siostra Forrester powiedzia-
ła mi, że mały jest bardzo dzielny i się nie poddaje
poinformowała je Kate. Dokończcie we dwie, bo
muszę zajrzeć na oddział.
Zastała Toma przy stanowisku pielęgniarek, gdzie
w komputerze czytał informacje na temat pani Sumner.
Nic tu nie ma oświadczył. %7ładnej wzmianki
ani teraz, ani w przeszłości.
Na pewno byś czegoś takiego nie przeoczył.
Mimo to nadal bardzo interesują mnie te wyniki.
Daj mi znać, jak tylko je dostaniesz, dobrze?
Oczywiście, ale to trochę potrwa. Współczuła
mu z całego serca. Trzeba jej zrobić EKG i echokar-
diogram, a poza tym ona jest świeżo po operacji.
LAURA MACDONALD 117
Wiem. Zamknął myszą dokument z danymi
pacjentki i wstał od biurka.
Mam wrażenie, że przydałaby ci się kawa szep-
nęła Kate.
Czy to jest propozycja, siostro? Przez jego twarz
przemknął cień uśmiechu.
Tak, doktorze, to jest propozycja. Poprowadziła
go do swojego pokoju, gdzie jak zawsze stał dzbanek
z gorącą kawą. Usiądz na chwilę i się zrelaksuj.
Nie życzę sobie takich dni.
Na szczęście zdarzają się bardzo rzadko. W całej
mojej karierze spotkałam się tylko z jednym przypad-
kiem zejścia po cesarskim cięciu.
Przez jakiś czas siedzieli w milczeniu, pogrążeni we
własnych myślach.
Kate... Pierwszy odezwał się Tom. Wczoraj
miałem dyżur, ale kiedy przyjechałem do domu, za-
dzwoniła Francesca. Powiedziała mi, że miałaś okazję
poznać Jennifer.
Odwiozłam Siobhan. Była zachwycona.
Tak, Francesca też nie posiadała się ze szczęścia.
Zastanawiałem się, czy Jennifer wie o naszym spot-
kaniu.
Na podstawie uwag Siobhan podejrzewam, że nie
omieszkała poinformować o tym Franceski. Nie wia-
domo, co z tym zrobiła Francesca. Ale... odniosłam
wrażenie, że Jennifer wie.
To bardzo prawdopodobne. Jak ją znam, posta-
rała się być w domu, kiedy przyjedziecie. A nawet
myślę, że to ona, a nie Francesca, wpadła na pomysł
zaproszenia Siobhan.
Czy to ważne? Zdziwił ją jego niepokój. Jen-
118 LAURA MACDONALD
nifer była w porządku. Nie była wylewna, ale tego na-
wet nie oczekiwałam. Była po prostu uprzejma.
Prędzej czy pózniej i tak musiałybyście się po-
znać przyznał, stawiając kubek na biurku. Ale
doświadczenie nauczyło mnie nie ufać intencjom Jen-
nifer. Nie przejmuj się. To tylko moja paranoja daje
o sobie znać. Popatrzył na nią łagodnie. Czy mam
szansę znowu się z tobą spotkać?
Nie wiem. Co proponujesz?
W ten weekend dzieci będą u mnie, więc może
umówmy się wszyscy razem?
To mi odpowiada.
Ale ja nie mogę czekać aż tak długo, muszę cię
zobaczyć wcześniej. Jego chropawy głos wywołał
w niej ukłucie pożądania. Będziesz wolna w środę
wieczorem? Czy Bessie zechce doglądać dzieci?
Ciotka na pewno się zgodzi, za to Siobhan nie
będzie zachwycona, ale może da się obłaskawić obiet-
nicą weekendu z wami.
Wobec tego do środy. Dotknął jej policzka,
spoglądając na nią z tak czułym zdumieniem, jakby nie
wierzył w to, co dzieje się między nimi.
Uważaj szepnęła, zerkając na oszklone drzwi.
Myślę, że już krążą o nas plotki.
No to co? Ja się tym nie przejmuję. Wkrótce nasi
koledzy zmienią obiekt zainteresowania.
Włoska restauracja nieopodal głównej ulicy Fran-
chester, nad samą rzeką, była od dawna miejscem
spotkań pracowników szpitala. Podobno Angelo i Ma-
ria Fabiano oprócz podawania najpyszniejszych dań
pod słońcem znali absolutnie cały personel.
LAURA MACDONALD 119
Maria serdecznie powitała Kate i Natalie i od razu
poprowadziła je do stolika w głębi sali.
Dawno was nie widziałam wyrzucała im. Co
się z wami działo?
Obowiązki, Mario, obowiązki odparła Natalie.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]